- DRACHMA
- DRACHMAGr. Δραχμὴ, genus nummi, quod interdum λεπτὸν ὁλκὴν, ὀβολὸν, δηνἀριον, quoque iidem dicebant, Romanis Denarius fuit, h. e. sesterti quatuor. Quod ad pondus, septem drachmae unciam incurrunt; unde consequitur, cum libra sit 12. unciarum, 84. drachmas fore in libra. Hinc Scribon. Larg.Ep. ad Callistun: Erat autem nota denarii unius pro Graeca drachma. Aequeenim in libra octoginta quatuor apud nos, quot drachmae apud Graecos incurrunt. Vide Oiselium Notis in A. Gell. l. 1. c. 8. μυρίας δραχμὰς ἥ τάλαντον. poposcit infra μυρίων δραχμῶν μεταμέλειαν. Verum subtili examine minam a libra, Drachmam a denario differre, docet Budaeus: interim cum ad eius pondus proximus accederet denatius, utriusque par fuit ratio habita. Octavam unciae partem fuisse, asserit Ioh. Frid. Gronov. ex Isid. l. 14. c. 24. Drachma octava pars unciae est et denariipondus, argenti tribus constans scrupulis. i. e. octodecim siliquis. Hinc Fannius.Uncia fit drachmis bis quatuor: unde putandumGrammata dicta, quod haec viginti quatuor in seUncia habet.Et Volusius Dividitur uncia in scriptula viginti quatuor. Idem Ioh. Frid. Gronov. contra Hotomann. non 84. sed noaginta sex drachmas libram efficere, probat. Namqueve et Fannius Remnius, modo laudatus:Accipe praeterea patrio quam nomine GraiiMnan vocitant, nostrique minam dixere priores:Centum hae sunt drachmae. Quod si decerpseris illisQuatuor, efficies hanc nostram denique libram.Et Priscianus Italica autem mina drachmas habet nonaginta sex etc. Valebat Drachma Attica sex obolos, sicut Aeginaea decem: porro habebat 48. chalcos, et argentea decima pars fuit scutati aurei. Nam in argento et auro, non in aere, vetustiores drachmam ponebant, vide Ioh. Frid. Gronov. de Pec. vet. passim. Nomen quod attinet, Drachma δράττεςθαι, i. e. continere dicitur: quia comptehendit tantum κερμάτων sive κερματίων, (sic Graeci vocabant exiguos numulos aereos, quos cum Seneca minutias aeris vocare possumus) quantum manu quis in pugnum contractâ capere ac continere possit. Cum antiquam ὀβολοῦ, tum hanc Drachmae originationem discimus,m partim ex vett. Grammaticis, partim illo Plutarchi loco in Lysandro? Κινδυνεὐει δὲ καὶ τὸ πάμπαν αρχαῖον οὕτως ἔκειν, ὀβελίςκοις χρωμένων νομίσμασι σιδηροῖς: ἐνίων δὲ χαλκοῖς ἀφ᾿ ὧν παραμένει πλῆθος ἔτι καὶ νῦν τῆς κερμάτων ὀβολοὺς καλεῖςθαι. δραχμην` δὲ τοὺς ἕξ ὀβολοὺς. τοσούτου γὰρ ἡ χεὶρ περιεδράττετο, Videtur autem omnino vetus moneta sic se habere, quia obeliscis utebantur (i. e. numulis obeli siguram imitantibus) ferreis, quidam etiam aereis. Unde permanet, ut hodieque multitudo minutiarum aeris oboli vocentur: Drachmae autem sex oboli, quia tantum manus complectebatur. Oiselius vero loco supra laudato ab Hebraeo [Gap desc: Hebrew] idem significante vocem deducit: Invenias Nehem, c. 7. v. 70. Vide voss. in Etymol. Mentio Drachmae in N. T. Lucae c. 15. v. 8. At quae mulier habens drachmas decem etc. item Act. c. 19. v. 19. ubi αργυρίου argentei nomine venit. Erat autem apud Iudaeos quatta pars sicli. Hinc Δίδραχμον, Didrachmum, Matth. c. 17. v. 24. ubi Syriaca versio habet Duo Zuzim, qui idem valuêre apud Hebraeos, quod Denarius apud Romanos duplex. Istiusmodi Didrachmus numus seu siclus dimidius olim apud Israelitas quotannis templo pendebatur, ab omnibus vicesimum Annum egressis, Vide Exod. c. 30. v. 13. quod tributum postea a Caesare in suos usus conversum, coccasionem dedit Iudaeis, quaerendi e Servatore nostro: An liceat Caesari tributum solvere? Quibus Christus respondit, Reddite Caesari quae Caesaris sunt: et Deo quae Dei sunt. Itaque religiosiores ex illis, utrumque pependêrunt, Caesari suum et Templo suum Didrachmum: donec, everso templo, Vespasianus Capitolio id pendi lege iussit. Vide infra Semiciclus Apud Graecos Drdrachmus aureus, Gr. χρυσοῦς, pro argenti valebat drachmis viginti: quot drachmas fecêre decem Didrachmi argentei etc. Vide Thom. Godwyn. de ritibus Hebraeorum l. ult. c. ult. etc. ut et infra, in voce Minuti, it. Orator. Quingenti.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.